Aniversario do nacemento de Eugenio Granell,
29 de novembro (2008)
O meu papá, a miña mamá e máis eu sumamos tres que, con outros tres fan trinta e tres, a idade de Cristo menos un mes, pero non somos a Sagrada Familia; vivimos no terceiro piso do número tres da rúa dos Tercios de Flandes, formando o triunvirato que goberna a nosa casa.
Meu pai, que se chama Tricomedes, de neno aprendera de memoria o conto dos tres porquiños e pedíralle un triciclo ós tres Reis Magos; lera “Os tres mosqueteros” que, por certo, non levaban tricornio, ó mesmo tempo que estudaba trigonometría; desde que sofrira unhas terciarias, compón tercetos que vende a tres euros (cinco centas pesetas das de antes) tres veces ó ano.
Últimamente pasa o tempo contemplando a foto dos tres das Azores e pensa no dito “Tres eran tres las hijas de Helena, tres eran tres y ninguna era buena”; pero, coida el, a ese trío calavera, que non son máis que tres pés para un banco, non merece a pena mandarlleles un foguete de tres estalos. É preferible poñer un disco da Trinca ou contempla-lo cuadro das Tres Gracias; ou millor aínda, recordar anécdotas das Tres en Punto, tamén chamadas Marías, que nada teñen que ver coas tres que estiveran ó pé do Calvario.
A miña nai, Trigesmunda, góstanlle as cancións do trío Los Panchos e dos Tres Sudamericanos, que din aquilo de “tres cosas hay en la vida; salud, dinero y amor”; veu tres veces “El tercer hombre”, é capaz de dar un triple salto mortal sobre unha trepia axudándose dun tridente e sempre leva na manga un trío de ases.
E Trilodoro, que son eu e sofro triscaidecafobia desde os tres anos, vou á catequese e tento comprende-lo misterio da Santísima Trinidade, Pai, Fillo e Espíritu Santo, que sempre aparecen representados por un triángulo; lembro a diario que as Virtudes Teologais son tres: Fe, Esperanza e Caridade e fago todo o posible por triplica-la miña escasa paga semanal para mercar unha pelota tridimensional e non ter que xogar sempre ó tres en raia con Trifón e Trifina que ¡forman cada trifulca!
A.C. Para o desenvolvemento sen fronteiras
29 de novembro (2008)
O meu papá, a miña mamá e máis eu sumamos tres que, con outros tres fan trinta e tres, a idade de Cristo menos un mes, pero non somos a Sagrada Familia; vivimos no terceiro piso do número tres da rúa dos Tercios de Flandes, formando o triunvirato que goberna a nosa casa.
Meu pai, que se chama Tricomedes, de neno aprendera de memoria o conto dos tres porquiños e pedíralle un triciclo ós tres Reis Magos; lera “Os tres mosqueteros” que, por certo, non levaban tricornio, ó mesmo tempo que estudaba trigonometría; desde que sofrira unhas terciarias, compón tercetos que vende a tres euros (cinco centas pesetas das de antes) tres veces ó ano.
Últimamente pasa o tempo contemplando a foto dos tres das Azores e pensa no dito “Tres eran tres las hijas de Helena, tres eran tres y ninguna era buena”; pero, coida el, a ese trío calavera, que non son máis que tres pés para un banco, non merece a pena mandarlleles un foguete de tres estalos. É preferible poñer un disco da Trinca ou contempla-lo cuadro das Tres Gracias; ou millor aínda, recordar anécdotas das Tres en Punto, tamén chamadas Marías, que nada teñen que ver coas tres que estiveran ó pé do Calvario.
A miña nai, Trigesmunda, góstanlle as cancións do trío Los Panchos e dos Tres Sudamericanos, que din aquilo de “tres cosas hay en la vida; salud, dinero y amor”; veu tres veces “El tercer hombre”, é capaz de dar un triple salto mortal sobre unha trepia axudándose dun tridente e sempre leva na manga un trío de ases.
E Trilodoro, que son eu e sofro triscaidecafobia desde os tres anos, vou á catequese e tento comprende-lo misterio da Santísima Trinidade, Pai, Fillo e Espíritu Santo, que sempre aparecen representados por un triángulo; lembro a diario que as Virtudes Teologais son tres: Fe, Esperanza e Caridade e fago todo o posible por triplica-la miña escasa paga semanal para mercar unha pelota tridimensional e non ter que xogar sempre ó tres en raia con Trifón e Trifina que ¡forman cada trifulca!
A.C. Para o desenvolvemento sen fronteiras
No hay comentarios:
Publicar un comentario